Nadat Avey Tare en Panda Bear zich allebei op een solo-avontuur
hebben gericht en Geologist voor zijn dochter heeft gezorgd is de band
weer samengekomen voor een album. Dat album, Painting With, klinkt aan
de ene kant als typisch Animal Collective, maar heeft aan de andere kant
weer net een andere focus. De band noemt het zelf hun Ramones-album.
Oftewel: korte liedjes en snel to the point. Maar waar de Ramones hun
liedjes vaak juist heel kaal en simpel hielden, gooit Animal Collective
hun liedjes propvol met extra beats en arrangementen. Zoals we van de
groep gewend zijn, stuiteren de liedjes hyperactief in het rond en doen
ze flink psychedelisch aan. Het knappe aan Animal Collective is echter
dat ze net de grens weten te vinden tussen pakkende liedjes en
psychedelische chaos. Met aan de ene kant bijvoorbeeld het refrein van
leadsingle FloriDada dat niet meer uit je hoofd te branden is, en aan de
andere kant vervreemdende electronica, gekke ritmes, en een hoog tempo
waarbij je voor je het weet weer in een ander liedje terecht bent
gekomen. Vergeleken met vorige albums zijn de liedjes, tussen alle
ritmes en geluiden door, net wat moeilijker te doorgronden. Luister je
echter goed, dan hoor je de Ramones-achtige popliedjes ergens wel terug
als basis, waar vervolgens met veel plezier op z'n Jackson Pollocks
overheen is geverfd. De band kleurt op Painting With dan ook continu
buiten de lijntjes maar niet zó ver buiten de lijntjes dat het
onherkenbaar wordt.
Recensent |
: Arnout de Vries |