Bonobo, daar kan ik persoonlijk geen genoeg van krijgen. En wat is er fijner om het jaar te beginnen met een langspeler van de 40-jarige Brighton-boy Simon Green, die inmiddels overigens in Los Angeles woonachtig is? Na vijf luisterrijke parels van albums is zijn nieuwste exemplaar Migration eentje die je opzet tijdens een regenachtige zondag. Waarbij je eindeloos en zonder gedachten naar buiten kunt turen. De twaalf liedjes die voorbijkomen weerspiegelen een lange reis langs diverse continenten. Een plaat over forenzen, verstrooiing en toebehoren. Ditmaal treffen we geen uitzonderlijke tracks als Kiara, Kong of Cirrus aan, maar kun je je vrijuit laten meenemen door gevonden geluiden uit velerlei werelddelen. Verscheidende samenwerkingen liften het album af en aan omhoog, zoals tijdens Break Apart (feat. Rhye), Surface (Nicole Miglis), No Reason (Nick Murphy) en Bambro Koyo Ganda (Innov Gnawa). De gelaagde, hypnotiserende elektropop gaat op Migration met name downtempo, waarbij zijn aardse klanken subtiel worden gemengd met instrumenten als de hoorn, harp, piano en gitaar. En ook al voelt het album als een gestroomlijnd geheel, er zijn wel degelijk cultuurverschillen merk- en hoorbaar. Zo begint de titeltrack vederlicht, langzaam opbouwend naar een melancholische climax die vervolgens wegvalt in de diepte. De samenwerking met Innov Gnawa op het Afrikaans-achtige Bambro Koyo Ganda is bijvoorbeeld van een heel ander kaliber. De textuur is diep en rijk. De beats welhaast clubby. Green bestudeerde mensen, plaatsen en plekken. En dat is hoorbaar. Migration is groots in al z’n kleinheid.
Recensent Jelle Teitsma

1. Migration
2. Break Apart (feat. Rhye)
3. Outlier
4. Grains
5. Second Sun
6. Surface (feat.Nicole Miglis)
7. Bambro Koyo Ganda (feat. Innov Gnawa)
8. Kerala
9. Ontario
10. No Reason (feat. Nick Murphy)
11. 7th Sevens
12. Figures