Bonobo, daar kan ik persoonlijk geen genoeg van krijgen. En wat is er
fijner om het jaar te beginnen met een langspeler van de 40-jarige
Brighton-boy Simon Green, die inmiddels overigens in Los Angeles
woonachtig is? Na vijf luisterrijke parels van albums is zijn nieuwste
exemplaar Migration eentje die je opzet tijdens een regenachtige zondag.
Waarbij je eindeloos en zonder gedachten naar buiten kunt turen. De
twaalf liedjes die voorbijkomen weerspiegelen een lange reis langs
diverse continenten. Een plaat over forenzen, verstrooiing en
toebehoren. Ditmaal treffen we geen uitzonderlijke tracks als Kiara,
Kong of Cirrus aan, maar kun je je vrijuit laten meenemen door gevonden
geluiden uit velerlei werelddelen. Verscheidende samenwerkingen liften
het album af en aan omhoog, zoals tijdens Break Apart (feat. Rhye),
Surface (Nicole Miglis), No Reason (Nick Murphy) en Bambro Koyo Ganda
(Innov Gnawa). De gelaagde, hypnotiserende elektropop gaat op Migration
met name downtempo, waarbij zijn aardse klanken subtiel worden gemengd
met instrumenten als de hoorn, harp, piano en gitaar. En ook al voelt
het album als een gestroomlijnd geheel, er zijn wel degelijk
cultuurverschillen merk- en hoorbaar. Zo begint de titeltrack
vederlicht, langzaam opbouwend naar een melancholische climax die
vervolgens wegvalt in de diepte. De samenwerking met Innov Gnawa op het
Afrikaans-achtige Bambro Koyo Ganda is bijvoorbeeld van een heel ander
kaliber. De textuur is diep en rijk. De beats welhaast clubby. Green
bestudeerde mensen, plaatsen en plekken. En dat is hoorbaar. Migration
is groots in al z’n kleinheid.
Recensent Jelle Teitsma
1. Migration
2. Break Apart (feat. Rhye)
3. Outlier
4. Grains
5. Second Sun
6. Surface (feat.Nicole Miglis)
7. Bambro Koyo Ganda (feat. Innov Gnawa)
8. Kerala
9. Ontario
10. No Reason (feat. Nick Murphy)
11. 7th Sevens
12. Figures