Charlyn Marie Marshall ontwaakte zo'n twintig jaar geleden uit een nachtmerrie en schreef het Album Moon Pix, waar haar dromerige stijl voor het eerst goed tot z'n recht kwam. Ondanks alcoholproblemen had zij haar soul gevonden. Inmiddels is het al weer 6 jaar na haar vorige plaat Sun, kreeg ze een kind met mogelijk een onbekende vader en maakt ze met The Wanderer misschien wel haar beste plaat tot nu toe. Gloedvolle songs die samen met Chan's dromerige stem heel direct en levenslustig klinken en zich nestelen in je persoonlijke audiobestand. Je voelt de liefde en wil hem het liefste teruggeven aan haar. Ik ben een beetje verliefd op Chan denk ik en vooral op dit album.