De lockdown is aan Elvis Costello niet zomaar voorbijgegaan, het gaf
hem ook wat rust. Hij 'poste' regelmatig nieuw materiaal op You Tube,
deed mee aan enkele internet only-projecten en zag een geliefde
muziekvriend aan Covid-19 overlijden: Hal Willner. In het verre Helsinki
nam hij een aantal nieuwe singles op, zoals de vrij pittige protestsong
No Flag en het ouderwets theatrale Hetty O'Hara Confidential. De rest
van dit nieuwe album werd vastgelegd in Parijs en New York, dat wederom
onder productionele leiding stond van Sebastian Krys. Het is een plaat
geworden waar Costello nog eens zijn veelzijdigheid onderstreept met
wederom veel (oude) jazz- en soulinvloeden, maar ook flarden
wereldmuziek, avant garde en spoken word in de beste traditie van Ken
Nordine. Veertien nieuwe songs en ze moeten even indalen, maar dan
blijven er minstens tien goede over met een serie fraaie ingetogen
liedjes als I Do (Zula's Song), We Are All Cowards Now, The Whirlwind en
What Is It That I Need That I Don't Already Have. Punch The Clockface!
Recensent mania
|
: Ruud Verkerk |