In een tweede jeugd die nu al langer duurt dan de eerste, toont deze invloedrijke gitaarband zich heel productief, met de vierde plaat in vijf jaar tijd. Minstens zo belangrijk is dat ze hun vertrouwde stijl niet herkauwen, maar er juist nieuwe richtingen aan geven. Op The Universe Inside (2020) deden ze dat heel uitgesproken, met lange, dromerige, haast psychedelische nummers. Op deze nieuweling ligt het tempo wat lager, met meer ruimte voor het toetsenwerk van Chris Cacavas. Zo lijken ze op Where I’ll Stand, The Chronicles Of You en Every Time You Come Around op een luidruchtiger broer van The War On Drugs. Aan de andere kant zijn Trying To Get Over en afsluiter Straight Lines dan weer fel en vurig als vanouds, terwijl My Lazy Mind een rokerige late-night sfeer ademt. Een band met wortels in de jaren tachtig met een open blik naar nieuwe muziek. Knap hoor.
Door Louk Vanderschuren - Mania