Digisleeve - 4 version of the sleeve
24 pagina's lyric booklet
Josh Tillman heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een van de
grote indie-rocksterren. In zijn hoedanigheid van Father John Misty
maakte hij al schitterende platen; zijn derde, Pure Comedy, is misschien
wel briljant. Al in 2003 debuteerde Tillman, toen hij zich, geboren in
Rockville, Maryland, eenmaal in Seatlle gevestigd had. Zijn platen
werden steeds beter, met als voorlopig hoogtepunt Vacilando Territory
Blues in 2009, maar toen was Tillman al als drummer ingelijfd bij Fleet
Foxes. Gepokt en gemazeld door het wereldsucces van Fleet Foxes ontpopte
Tillman zich vervolgens als een enigmatische, ja priester-achtige
verschijning: Father John Misty. Tillman graaft diep in zijn ziel op
Pure Comedy, een puur persoonlijke album. Hij zingt over zijn innerlijk
leven in de moderne metropool Los Angeles en ziet alles langzaam
afbrokkelen. Opener en titelsong Pure Comedy heeft in die zin net zo’n
dwingende intensiteit als Rufus Wainwrights Going To A Town (2007) en
voort gaat Tillman, zingend vanuit zijn hart en spaarzaam begeleid door
piano, gitaar, bas en gestopte drums, maar uitbundig door zwaarmoedige
en onheilszwangere strijkers. Het levert, in een co-productie met
Jonathan Wilson, een schitterend geluidsbeeld op, modern maar ook
verwijzend naar klassieke jaren zeventigplaten van Jackson Browne, Elton
John en The Beach Boys. Tillman rijgt het ene hoogtepunt aan het
andere, het zou dwaas zijn er een uit te tillen - of het moet het
dertien minuten klokkende Leaving LA zijn. De dertien soul-searching
songs tezamen - op vinyl een dubbelaar - zijn een zinderende
luisterervaring. Pure Comedy kan niet anders dan een van de beste platen
van 2017 zijn.
Recensent
(Mania) : Wiebren Rijkeboer