Hoe donker, geïsoleerd en bevreemdend 2020 ook moge zijn en aanvoelen, bij de aankondiging van de nieuwe Fleet Foxes gloorde er bij mij direct enig licht aan de horizon. Overigens los van het feit dat eerdergenoemde termen net zo makkelijk verweven kunnen zijn met de muziek van zanger Robin Pecknold en zijn kompanen Skyler Skjelset, Casey Wescott, Christian Wargo en Morgan Henderson. De drie voorgangers zijn allen zowel beeldschoon als betoverend, maar als luisteraar kun je net zo gemakkelijk wegkwijnen in zelfmedelijden of jezelf in een diepe slaap huilen terwijl je dacht dat je tranen op waren. Kept Woman, If You Need To Keep Time On Me, Sim Sala Bim, Tiger Mountain Peasant Song: who’s cutting onions? Op Shore lijkt het beste van het eerdere werk samen te komen, al blijven de langgerekte arrangementen ditmaal achterwege. De plaat werd op dinsdag 22 september uitgebracht, exact om 15.31 uur. Het begin van de herfst, maar ook het einde van een bizarre, roerige zomer. Shore behelst vijftien korte - op het vijf minuten passerende Cradling Mother, Cradling Woman na -, lichtvoetige nummers die qua woorden, ambiance en instrumenten dartelen als nooit tevoren. Liedjes die evenzo als een deken van rust neerdalen, zoals op het buitengewoon mooie Sunblind, Featherweight en Quiet Air / Gioia. Met dank aan het fenomeen Chris Bear van Grizzly Bear voor de nodige ritmische drumaccenten, ook hoorbaar op Jara en Can I Believe You. De lockdown heeft Pecknold naar creatieve hoogtepunten gedreven. Shore is in alles de ultieme herfstplaat.

Door Jelle Teitsma Mania