David Gray verkeerde eind jaren negentig in een diep dal. De
Britse singer-songwriter worstelde al tien jaar in de marge. Een eenzame
troubadour die vruchteloos tegen de stroom oproeide in een tijdperk
waarin Britpop, grunge, hiphop en dance domineerden. Gray overwoog meer
dan eens zijn gitaar aan de wilgen te hangen, maar in plaats daarvan
besloot hij nog maar eens alles uit de kast te halen en zijn hele ziel
en zaligheid in zijn nieuwe album te stoppen. In zijn slaapkamer
experimenteerde hij met drummachines en elektronica, waarbij hij zijn
typische folktronica-sound ontwikkelde. Zonder te durven dromen dat hij
een album componeerde waarvan inmiddels 7 miljoen exemplaren zijn
verkocht. Twintig jaar na dato brengt Gray een jubileumversie van zijn
doorbraakalbum uit en mogen we de demo’s – kraakhelder van kwaliteit -
beluisteren die de ploeterende muzikant in de intieme beslotenheid van
zijn slaapkamer opnam. Openhartig en emotioneel bezingt Gray zijn
twijfels over zichzelf. Rauw-kwetsbaar klinkt het maar tegelijk ook
positief, en dat ontroert. Behalve vijf van deze vroege demo’s bevat de
dubbel-cd ook nog zeven nummers die niet eerder werden uitgebracht of
als B-kantje verschenen. Songtitels als Tired Of Me en Walking In
Circles zeggen veel over de gemoedstoestand waarin Gray verkeerde. Deze
nieuwe liedjes hadden qua niveau zeker niet op het album misstaan. Zo
blijkt maar weer: diepe dalen en hoge pieken liggen meestal niet ver uit
elkaar.
Recensent mania
|
: Redactie |