David Gray verkeerde eind jaren negentig in een diep dal. De Britse singer-songwriter worstelde al tien jaar in de marge. Een eenzame troubadour die vruchteloos tegen de stroom oproeide in een tijdperk waarin Britpop, grunge, hiphop en dance domineerden. Gray overwoog meer dan eens zijn gitaar aan de wilgen te hangen, maar in plaats daarvan besloot hij nog maar eens alles uit de kast te halen en zijn hele ziel en zaligheid in zijn nieuwe album te stoppen. In zijn slaapkamer experimenteerde hij met drummachines en elektronica, waarbij hij zijn typische folktronica-sound ontwikkelde. Zonder te durven dromen dat hij een album componeerde waarvan inmiddels 7 miljoen exemplaren zijn verkocht. Twintig jaar na dato brengt Gray een jubileumversie van zijn doorbraakalbum uit en mogen we de demo’s – kraakhelder van kwaliteit - beluisteren die de ploeterende muzikant in de intieme beslotenheid van zijn slaapkamer opnam. Openhartig en emotioneel bezingt Gray zijn twijfels over zichzelf. Rauw-kwetsbaar klinkt het maar tegelijk ook positief, en dat ontroert. Behalve vijf van deze vroege demo’s bevat de dubbel-cd ook nog zeven nummers die niet eerder werden uitgebracht of als B-kantje verschenen. Songtitels als Tired Of Me en Walking In Circles zeggen veel over de gemoedstoestand waarin Gray verkeerde. Deze nieuwe liedjes hadden qua niveau zeker niet op het album misstaan. Zo blijkt maar weer: diepe dalen en hoge pieken liggen meestal niet ver uit elkaar.