Met voorganger The Nashville Sound maakte Jason Isbell en zijn band The 400 Unit misschien wel de beste americana plaat van het afgelopen decennium en op Reunions doet hij dat nog eens moeiteloos over. Isbell vertelt openhartig over de geesten uit zijn verleden, de mensen waar hij mee omging en de persoon die hij vroeger was: hij heeft een reunië met een jongere versie van zichzelf. Met samenzang van David Crosby en Jay Buchanan (Rival Sons) is opener What've I Done To Help een prachtige mengeling van de zeventiger jaren pop en soul in een authentiek country jasje. De harmonieën knipogen naar CSNY maar met een soul als Marvin Gaye. Andere prachtige uitblinker is Be Afraid waarin hij artiesten aanspreekt om protestsongs te maken: "And if the words add up to nothing then you're making a choice to sing a cover when you need a battle cry." De overtuiging en integriteit waarmee hij die boodschap brengt, niet alleen op Be Afraid maar op heel Reunions, maken dit wederom een weergaloos goed album.