Kansas gaat gewoon onverdroten voort met haar comeback. Na de prima
plaat The Prelude Implicit uit 2016 wordt ons nu een nog betere release
voorgeschoteld. En dat van een band die al vijftig jaar meeloopt,
ongelofelijk. Nou, geloof het maar wel want de mannen gooien er gelijk
in het openings- en tevens titelnummer de beste epic van de hele plaat
tegen aan. Daardoor kunnen er geen misverstanden over hun intenties
bestaan: zanger Ronnie Plat heeft definitief de plaats ingenomen van
voorganger Steve Walsh en die plaats bevalt heel goed, nieuwkomer Tom
Brislin op keyboards heeft niet alleen een dikke vinger in de
compositorische pap maar ook in het bandgeluid, de viool van oudgediende
David Ragsdale ragt zoals vanouds, en ook de overige kornuiten (Phil
Ehart op drums, Billy Greer op bas, en Zak Rizvi en Richard Williams op
gitaren) komen prima uit de verf. Dit is een verre van gezapig werkstuk
van oude mannen, luister maar naar het gitaargeweld in Throwing
Mountains, en ook in de overige stukken hoor je referenties naar de
band’s glorietijd uit de jaren zeventig. Knap, heel knap.
Recensent mania
|
: Andre de Waal |