Kansas gaat gewoon onverdroten voort met haar comeback. Na de prima plaat The Prelude Implicit uit 2016 wordt ons nu een nog betere release voorgeschoteld. En dat van een band die al vijftig jaar meeloopt, ongelofelijk. Nou, geloof het maar wel want de mannen gooien er gelijk in het openings- en tevens titelnummer de beste epic van de hele plaat tegen aan. Daardoor kunnen er geen misverstanden over hun intenties bestaan: zanger Ronnie Plat heeft definitief de plaats ingenomen van voorganger Steve Walsh en die plaats bevalt heel goed, nieuwkomer Tom Brislin op keyboards heeft niet alleen een dikke vinger in de compositorische pap maar ook in het bandgeluid, de viool van oudgediende David Ragsdale ragt zoals vanouds, en ook de overige kornuiten (Phil Ehart op drums, Billy Greer op bas, en Zak Rizvi en Richard Williams op gitaren) komen prima uit de verf. Dit is een verre van gezapig werkstuk van oude mannen, luister maar naar het gitaargeweld in Throwing Mountains, en ook in de overige stukken hoor je referenties naar de band’s glorietijd uit de jaren zeventig. Knap, heel knap.