Tekst Gijsbert Kamer   Volkskrant.nl

Rekenen we de dubversie van hun tweede album Con todo el mundo (2018) en het eerder dit jaar met soulzanger Leon Bridges gemaakte Texas Sun even niet mee, dan is Mordechai het derde album van Khruangbin, het Texaanse trio met de Thaise naam en de al even exotisch klinkende sound.

Op Mordechai zijn alle muzikale ideeën die op Con todo el mundo zo knap gestalte kregen dat dat album stilaan is uitgegroeid tot een cultklassieker, nog dieper uitgewerkt.

De sixtiessurfgitaar van Mark Speer sprankelt rijker, de baslijnen van Laura Lee Ochoa zijn dieper en het valt nog meer op hoezeer de kale drumpatronen van Deej Johnson schatplichtig zijn aan hiphopbeats.

Nieuw zijn hier de in bijna ieder nummer ingezette vocalen. Beetje omfloerst, veel kopstem en beslist een verrijking van het bandgeluid, dat bij iedere beluistering meer betovert. Je hoort de gekste invloeden, van sixtiespop tot neopsychedelia tot Colombiaanse cumbia, in de zeer aanstekelijke zomerhitsingle Pelota.

Khruangbin klinkt zomers, zwoel en luchtig op een album vol fraaie details die zich langzaam prijsgeven.