Hoewel Kiwanuka pas ’s mans derde album is sinds zijn debuut Home Again
uit 2012, is een nieuw album van de Britse zanger en gitarist al een
kleine sensatie. Dat komt natuurlijk vooral door de kwaliteit van die
eerste twee waarmee hij zich op de kaart zette als een soulvolle,
melancholische zanger, een ijzersterk gitarist, en in staat om songs te
schrijven die in staat zijn om de spanning goed vast te houden. Hoewel
de single Money (met Tom Misch), overigens niet op dit album aanwezig,
eerder dit jaar niet per se heel veel goeds beloofde, kunnen we met een
gerust hart zeggen dat Michael Kiwanuka de hoge standaard van zijn
vorige albums niet alleen vasthoudt, maar zelfs overtreft. Up tempo
opener You Ain’t The Problem en het daaropvolgende Rolling laten een mix
van Blaxploitation funk en Afrikaanse ritmes horen. Met I’ve Been Dazed
wordt enigszins teruggegrepen op de lang uitgesponnen, Pink Floyd
achtige sound van Love And Hate, de vorige plaat. In tegenstelling tot
op dat album blijven de meeste nummers nu wat compacter, uitgezonderd
Hard To Say Goodbye, hoewel dat qua sound weer veel meer naar het begin
van de jaren zeventig neigt, inclusief een ongetwijfeld door Ennio
Morricone beïnvloedt koor. Rode draad is de prachtige stem van Kiwanuka,
in de basis gewoon één van de beste soulzangers van dit moment, en de
prachtige produktie van Danger Mouse. Michael Kiwanuka neemt de tijd om
zijn albums af te leveren, maar dan krijgen we ook daadwerkelijk steeds
iets prachtigs voorgeschoteld.
Recensent
: Jurgen Vreugdenhil