Hoewel Kiwanuka pas ’s mans derde album is sinds zijn debuut Home Again uit 2012, is een nieuw album van de Britse zanger en gitarist al een kleine sensatie. Dat komt natuurlijk vooral door de kwaliteit van die eerste twee waarmee hij zich op de kaart zette als een soulvolle, melancholische zanger, een ijzersterk gitarist, en in staat om songs te schrijven die in staat zijn om de spanning goed vast te houden. Hoewel de single Money (met Tom Misch), overigens niet op dit album aanwezig, eerder dit jaar niet per se heel veel goeds beloofde, kunnen we met een gerust hart zeggen dat Michael Kiwanuka de hoge standaard van zijn vorige albums niet alleen vasthoudt, maar zelfs overtreft. Up tempo opener You Ain’t The Problem en het daaropvolgende Rolling laten een mix van Blaxploitation funk en Afrikaanse ritmes horen. Met I’ve Been Dazed wordt enigszins teruggegrepen op de lang uitgesponnen, Pink Floyd achtige sound van Love And Hate, de vorige plaat. In tegenstelling tot op dat album blijven de meeste nummers nu wat compacter, uitgezonderd Hard To Say Goodbye, hoewel dat qua sound weer veel meer naar het begin van de jaren zeventig neigt, inclusief een ongetwijfeld door Ennio Morricone beïnvloedt koor. Rode draad is de prachtige stem van Kiwanuka, in de basis gewoon één van de beste soulzangers van dit moment, en de prachtige produktie van Danger Mouse. Michael Kiwanuka neemt de tijd om zijn albums af te leveren, maar dan krijgen we ook daadwerkelijk steeds iets prachtigs voorgeschoteld.

Recensent : Jurgen Vreugdenhil