Van het afleveren van meesterwerken maakt Ray Lamontagne al jaren een gewoonte. De gewezen medewerker van een schoenenfabriek (ja, echt!) toverde met God Willin’ & The Creek Don’t Rise, Gossip In The Grain en vooral met Till The Sun Turns Back een aantal folky kroonjuweeltjes uit de hoge hoed, draaitafelklevers, sterk in iedere afspeellijst. Met kinderlijke nieuwsgierigheid is het daarom altijd spannend de naald voor de eerste keer op zijn nieuwe album te laten vallen. Maar eigenlijk weet je na de eerste 30 seconden al dat verslaving wederom op de loer ligt. Zeker zodra hij zijn satijnen schuurpapieren stem opentrekt, waardoor je uit het dagelijkse bezigheden verdwijnt en er alleen nog maar Ray Lamontagne en zijn wonderschone liedjes is. Hij grijpt je bij je strot en in plaats van ademnood geeft hij je zuurstof voor dik 45 minuten. Een bloemlezing uit de nummers: I Was Born To Love You is zo’n typisch liefdesliedje dat je inzet wanneer je eigen woorden tekortschieten, wanneer je vastloopt je te uiten naar de liefde van je leven. Rocky Mountain Healin’ voert je naar de mooiste plek op aarde, na een wandeltocht van een dag in de verzengende zon uitkijken over de bergen en een fles gekoeld water aan je mond zetten. En dan moet het hoogtepunt nog komen, het afsluitende Highway To The Sun, waarin zo veel weemoed en melancholiek zit verwerkt, dat het bijna pijn doet. Tegenvallen gaat Ray Lamontagne nooit doen, omver blijven blazen hopelijk ook niet. Wat een plaat!