Van het afleveren van meesterwerken maakt Ray Lamontagne al jaren
een gewoonte. De gewezen medewerker van een schoenenfabriek (ja, echt!)
toverde met God Willin’ & The Creek Don’t Rise, Gossip In The Grain
en vooral met Till The Sun Turns Back een aantal folky kroonjuweeltjes
uit de hoge hoed, draaitafelklevers, sterk in iedere afspeellijst. Met
kinderlijke nieuwsgierigheid is het daarom altijd spannend de naald voor
de eerste keer op zijn nieuwe album te laten vallen. Maar eigenlijk
weet je na de eerste 30 seconden al dat verslaving wederom op de loer
ligt. Zeker zodra hij zijn satijnen schuurpapieren stem opentrekt,
waardoor je uit het dagelijkse bezigheden verdwijnt en er alleen nog
maar Ray Lamontagne en zijn wonderschone liedjes is. Hij grijpt je bij
je strot en in plaats van ademnood geeft hij je zuurstof voor dik 45
minuten. Een bloemlezing uit de nummers: I Was Born To Love You is zo’n
typisch liefdesliedje dat je inzet wanneer je eigen woorden
tekortschieten, wanneer je vastloopt je te uiten naar de liefde van je
leven. Rocky Mountain Healin’ voert je naar de mooiste plek op aarde, na
een wandeltocht van een dag in de verzengende zon uitkijken over de
bergen en een fles gekoeld water aan je mond zetten. En dan moet het
hoogtepunt nog komen, het afsluitende Highway To The Sun, waarin zo veel
weemoed en melancholiek zit verwerkt, dat het bijna pijn doet.
Tegenvallen gaat Ray Lamontagne nooit doen, omver blijven blazen
hopelijk ook niet. Wat een plaat!
Recensent mania
|
: Hans van der Maas |