Kin gaat over een ex-gedetineerde die op de vlucht is voor buitenaardse soldaten, waar Mogwai het beeld met prachtige muzikale landschappen omzet in hun eerste soundtrack voor een film.De arrangementen bouwen zoals we van hen gewend zijn langzaam op, met soms minutenlang een zelfde thema op de dromerige synthesizers. Steeds komt er een laagje bij, een snaredrum, een galmende gitaar, een extra synthesizer, een huilende viool. De toon voor een sci-fi wereld wordt zo prachtig gezet en het zorgt er ook voor dat de band de ruimte heeft om met de dynamiek te spelen. De lagen hebben steeds de juiste impact en zorgen ook voor een prachtig muzikaal contrast in de merendeels instrumentale soundtrack. Een uitzondering hierop is We're Not Done, waar de vocalen een kleine knipoog naar My Bloody Valentine geven. Dat houdt het geheel spannend en zorgt ervoor dat het ook opzichzelfstaand een prachtig post-rock album is geworden.