Op de creativiteit van voormalig Spock’s Beard opperhoofd Neal Morse lijkt geen grens te staan. Kort na elkaar heeft hij het soloalbum Jesus Christ The Excorcist, The Great Adventure met The Neal Morse Band en Third Degree met Flying Colours uitgebracht, terwijl de nieuwe Transatlantic ook zo goed als klaar is. Kennelijk heeft hij ook nog tijd voor een nieuw soloalbum… Opnieuw valt op hoe sterk Morse in het proggenre is. Sola Gratia doet namelijk in geen enkel opzicht onder voor zijn andere projecten. Opnieuw horen we sterke composities met ruimte voor tempo- en maatwisselingen en instrumentale hoogstandjes zonder te vervallen in een muzikale zelfbevrediging. Het album borduurt verder op de op Sola Scriptura ingeslagen weg. Met medewerking van Randy George en natuurlijk Mike Portnoy worden we meegenomen op een prachtige muzikale reis die veertien tracks duurt. Natuurlijk komen er elementen van Morses levensovertuiging terug, maar indien je deze prachtplaat in het hoekje Gospel wilt stoppen dan is dat hetzelfde als The Beatles reduceren tot avant-garde. Op het verhaal ga ik verder niet in, dat leidt af van het geheel, maar in het persbericht wordt vermeld dat er misschien ook nog wel eens een deel 2 komt. Als die dezelfde kwaliteit heeft als deze, mag je het alleen maar hopen.