Ondanks wat problemen met zijn gezondheid had Willie Nelson afgelopen voorjaar gewoon weer op tournee zullen gaan, ware het niet dat corona roet in het eten gooide. De jaren lijken op zijn arbeidsethos geen vat te krijgen, hoewel je aan zijn stem steeds beter kunt horen dat hij niet meer de jongste is. 87 werd hij in april, toen zijn volgens de officiële telling zeventigste studioalbum eigenlijk had zullen verschijnen. Net als op zijn meest recente albums werkte hij voor First Rose Of Spring met zijn oude kompaan Buddy Cannon en net als op het vorig jaar verschenen Ride Me Back Home het geval was, bevat ook dit album een mix van nieuwe liedjes en opvallende covers. Zo zijn daar de country-evergreen Bummin' Around, Billy Joe Shaver's We Are The Cowboys en het vooral van Johnny Paycheck bekende I'm The Only Hell My Mama Ever Raised (waar je Paycheck direct gelooft als hij dit zingt, ligt dat bij Nelson net wat ingewikkelder, al is dit een mooie versie), maar ook werk van hedendaagse namen als Toby Keith en Chris Stapleton. En dan is er nog die melancholieke en prachtige afsluiter, Yesterday When I Was Young, de Engelstalige versie van Aznavour's Hier Encore. Verrassend is het misschien niet, maar we mogen ons gelukkig prijzen dat deze legende nog altijd onder ons is en nog steeds van dit soort zeer fraaie platen maakt.