Bij een Nicolas Jaar album is het altijd maar de vraag wat je krijgt.
Keiharde techno? Ambient? Jazz, misschien? Op Cenizas blijkt die vraag
onzinnig, want dit album heeft dat allemaal, en meer. Op sommige
momenten hoor je invloed van Phillip Glass, op andere momenten zou je
zweren dat je Arca hoort. Hoe dan ook, Cenizas valt amper onder de
noemer album. Het is meer één stuk van 54 minuten, opgesplitst in 13
handige segmenten, die perfect in elkaar doorgaan. Dat is precies wat
hem zoveel meer maakt dan een producer. Hij is componist en dirigent.
Orkestleider van een éénpersoons orkest. Covid-19 mag dan concerten
hebben weggenomen, maar met Cenizas is dat in huis te halen. Het album
is rauw en persoonlijk, soms met rafelige randjes, zoals een Van Gogh
schets. Hoe anders dit album ook is, zoals alles wat Nicolas Jaar
bezorgt, is dit absoluut uniek en prachtig. Om bij weg te dromen, of
allicht om op te dansen. Dat laat hij graag aan de luisteraar over.
Recensent mania
: Jesse Frelink