Bij een Nicolas Jaar album is het altijd maar de vraag wat je krijgt. Keiharde techno? Ambient? Jazz, misschien? Op Cenizas blijkt die vraag onzinnig, want dit album heeft dat allemaal, en meer. Op sommige momenten hoor je invloed van Phillip Glass, op andere momenten zou je zweren dat je Arca hoort. Hoe dan ook, Cenizas valt amper onder de noemer album. Het is meer één stuk van 54 minuten, opgesplitst in 13 handige segmenten, die perfect in elkaar doorgaan. Dat is precies wat hem zoveel meer maakt dan een producer. Hij is componist en dirigent. Orkestleider van een éénpersoons orkest. Covid-19 mag dan concerten hebben weggenomen, maar met Cenizas is dat in huis te halen. Het album is rauw en persoonlijk, soms met rafelige randjes, zoals een Van Gogh schets. Hoe anders dit album ook is, zoals alles wat Nicolas Jaar bezorgt, is dit absoluut uniek en prachtig. Om bij weg te dromen, of allicht om op te dansen. Dat laat hij graag aan de luisteraar over.
Recensent mania : Jesse Frelink