Taal kan wel eens afleiden van de muziek. Daar zal bij het debuutalbum “Muunduja” van Maarja Nuut & Ruum geen sprake van zijn. Want na al die jaren heb ik het Ests nog altijd niet onder de knie. Er zit dus niets anders op dan naar de zang van Nuut te luisteren als een extra instrument.
Dat komt goed uit. Ze staat namelijk ook te boek als stemkunstenaar. Niet alle negen composities bevatten overigens haar stem. Op ‘Muutuja’ is bijvoorbeeld een hoofdrol weggelegd voor haar vioolspel. Door Ruum met een duistere soundscape omsingeld.
Op ‘Hamed kadunud’ is wel de stem van Nuut te horen. Het zorgt direct voor een extra emotionele lading. Samen met het vioolspel en het electronische arrangement verandert het nummer langzaam in een mantra.
Op ‘Mahe’ horen we Nuut haar stem weer tot kunst verheffen. Het vioolspel lijkt haar roep te beantwoorden.