Gelijk maar even de klokken gelijkzetten met de lezer: ik heb dus NIET verschillende versies van de waarheid nodig! Ik hoef maar één versie en dat is die van Bruce Soord, voorman van het onvolprezen The Pineapple Thief. Nou, onvolprezen, na jarenlang ploeteren in de schaduw van grotere broers als Porcupine Tree heeft de band al enige jaren de top van de progeredivisie bereikt en worden de mannen – naast zanger en gitarist Soord toetsenist Steve Kitch, bassist Jon Sykes en drummer Gavin Harrison – juist steeds meer geprezen. Terecht want sinds de komst van Harrison, notabene afkomstig van Porcupine Tree, is er iets gebeurd met de band: het geloof in eigen kunnen is torenhoog gestegen. En dus zet Versions of the Truth de trend voort die werd ingezet met het album Your Wilderness (2016) en via Dissolution (2018) na weer tien mooie songs leiden. Met een totale lengte van nog geen 50 minuten. Het gaat dus deze keer niet om epics (zoals het lange White Mist op de vorige plaat) maar vooral om kort en bondige statements waarin vriend Soord nog immer zijn zielenroerselen over de wereld in het algemeen en zijn eigen leven in het specifiek met ons deelt. Daarbij gaat het de muzikanten niet om muzikale krachtpatserij maar om het creëren van een meertijds melancholische sfeer, wat weer gelukt is. Ik ben dus dankzij de Pineapple Thief weer helemaal klaar voor de herfst met de daarbij behorende weemoedige stemmingen.

Recensent mania

: Andre de Waal