In 2018 sloeg het debuut ‘Songs of Praise’ in als een bom, waarna het Zuid Londense vijftal jonge honden, met de intensiteit van zanger Charlie Steen, ook nog eens live hun energieke post-punk meer dan waar te wist maken. Het wachten was dan ook op de opvolger. Daar heeft Shame zich in 2020 volledig op kunnen storten. De demo’s werden gemaakt op zolder bij de ouders van bassist Josh Finerty en vervolgens is de band de studio ingedoken met producer James Ford, die eerder ook samenwerkte met Arctic Monkeys, Foals en Depeche Mode. Het resultaat mag er zijn: Drunk Tank Pink (de kalmerende roze kleur van een dronkenmanscel) is breder, gevarieerder en avontuurlijker dan het opstandige debuut, en minstens zo energiek. Het eerste nummer Alphabet klinkt nog vertrouwd, maar dan volgt de stilistische expansie. We horen alternatieve stemmingen, gelaagdheid, indrukwekkende percussie, springerige nummers die doen denken aan Fugazi en Talking Heads (Nigel Hitter), slepende (Water in the Well, Station Wagon) en naar binnen gekeerde nummers (Human, For A Minute) maar ook drone-achtige recht-voor-zijn-raap punk (Great Dog, 6/1, Harsh Degrees). Het album is een open uitnodiging tot stagediven, maar dat zal er bij de snel uitverkochte ‘Socially Distant Tour’ nog even niet in zitten. Hopelijk kan het echte festivalseizoen snel weer beginnen.