Al veel eerder wist Stephanie Struijk zich te nestelen tussen de absolute buitencategorie van (Nederlandstalige) mooie liedjes zangeressen en met dit album bewijst ze dit nog maar eens. Dat ze voorheen bekendheid verwierf onder de naam Stevie Ann moge inmiddels bekend zijn, maar de keuze om in het Nederlands te zingen, is en blijft een nóg betere, zeker sinds haar samenwerking met Daniel Lohues, met wie ze op haar vorige ep al samenwerkte en dat beviel blijkbaar goed, want ook op dit nieuwe album is die samenwerking goed hoorbaar. Sowieso heeft Lohues de gave om andere muzikanten meer en beter in hun kracht te zetten; Stephanie Struijk is zelf ook enorm gegroeid als zangeres en zeker ook als liedjesschrijver. Dit album gaat over verlies, verdriet, wat dat met haar deed en doet, maar ook over hoop, de toekomst, vertrouwen en troost… De teksten zijn poëtischer dan voorheen en naarmate je het album vaker hoort, passen de woorden van Stephanie meer en meer als puzzelstukjes in elkaar en doen je verlangen naar de volgende draaibeurt van dit schitterende meesterwerk in de Nederlands(talig)e muziekgeschiedenis. Voor de vinylliefhebbers is de lp beschikbaar op paars ‘Raspberry Beret’ vinyl (aldus The Artist Formerly Known As Stevie Ann).