Als iemand zich niet druk maakt om succes dan lijkt het wel Danny Vera. Juist door deze non-conformistische instelling doet de man precies waar hij zin in heeft, en ondanks, of juist dankzij, deze aanpak weet hij precies de juiste snaar te raken. Met Roller Coaster van zijn vorige album maakte hij precies het troostrijke nummer wat heel Nederland nodig had tijdens zo’n beetje de grootste crisis ooit, en het was dezelfde crisis die hem thuis hield om in alle rust te werken aan The New Now. En waar we altijd al enthousiast zijn over zijn albums, kunnen we nu ook volmondig de term ‘tijdloos’ aan zijn werk hangen. Met de sound en arrangementen die ergens hangen tussen Glen Campbell’s beste werk, Chips Moman’s werk voor Elvis Presley en Bruce Springsteen’s Western Stars, komen zijn melodieuze en klassieke rocksongs volkomen tot zijn recht. Vocaal lijkt hij sterker dan ooit, alsof thuiszitten hem de tijd gaf om ook dat deel van zijn talent helemaal uit te diepen. Een speciale vermelding verdienen de achtergrondkoortjes, die niet elk nummer bevolken, maar als ze er zijn een waarde toevoegen als ware zij de Sweet Inspirations zelf. En het getuigt van lef om een nummer The Weight te noemen, maar zelfs de match met het oernummer van de Americana valt niet vanzelfsprekend naar die klassieker toe. Geen idee of de term al bestaat, zo niet dan dient hij voor dit album te worden uitgevonden: Danny Vera heeft een Nederamericana klassieker gemaakt.