Harmonicablazer Kim Wilson mag inmiddels toch wel tot de blues-royalty worden gerekend. In 1951 geboren te Detroit groeide hij op in Californië. Tijdens zijn middelbare schooltijd leerde hij de blues kennen en hij leerde harmonica spelen van artiesten waar hij het podium mee deelde, zoals Muddy Waters, Jimmy Rogers en George ‘Harmonica’ Smith om er maar een paar te noemen.

Hij verhuisde naar Austin, Texas, waar hij met Jimmy Vaughan de Fabulous Thunderbirds oprichtte, die de huisband werd van de fameuze club Antone’s. In de loop van de jaren heeft hij samengewerkt met mensen als Ronnie Earl, Eric Clapton, Peter Frampton, Buddy Guy en Paul Simon. Zijn eerste soloalbum verscheen in 1993 en nu verschijnt zijn achtste onder de titel ‘Take Me Back!’.

Op dit album staan zestien nummers, waarvan zeven eigen composities en de rest bewerkingen van nummers van onder meer Jimmy Rogers (4x), Jimmy Nolen, Howlin’ Wolf, Little Walter en Larry Williams. De nummers zijn live opgenomen in de Big Tone Studios van Big Jon Atkinson en als begeleiders had Wilson muzikanten als deze Atkinson alsmede Billy Flynn, Barrelhouse Chuck, Kid Andersen en Rusty Zinn uitgenodigd. Het resultaat klinkt mede door het live opnemen van de nummers zeer fris en spontaan. Er is duidelijk met veel plezier gemusiceerd en dat straalt ervan af. Nummers die wat mij betreft een extra vermelding verdienen zijn de opener Jimmy Nolens ‘You Been Goofin’’, ‘No Place To Go’ van Chester Burnett (a.k.a. Howlin’ Wolf) en de eigen composities ‘Fine Little Woman’ en ‘Out Of The Fryin’ Pan’.

Kim Wilson bewijst eens te meer dat het niet nodig is om met allerlei kunst- en vliegwerk een album op te nemen. Pure muzikanten kunnen nog steeds topwerk afleveren door gewoon muziek te maken.

Tekst Maxazine.nl